Język słowacki, obok polskiego, czeskiego i serbołużyckiego wchodzi w skład zachodniosłowiańskiej grupy językowej, należącej do rodziny indoeuropejskiej. W grupie języków słowiańskich pełni rolę centralną, ponieważ większość Słowian nie ma kłopotów z jego zrozumieniem. Używa go blisko 7 mln ludzi na świecie.
Zaliczają się do nich przede wszystkim mieszkańcy Słowacji, w tym także przebywający na emigracji w Kanadzie czy Stanach Zjednoczonych. Ponadto słowackim porozumiewają się mniejszości narodowe, żyjące w Czechach, na Ukrainie, na Węgrzech i w wielu innych krajach europejskich. Słowacki jest językiem urzędowym na Słowacji, w Wojwodinie, na północy Serbii, oraz w Unii Europejskiej.
Pochodzenia języka słowackiego należy szukać w języku prasłowiańskim. Współcześnie używany język pisany powstał w XIX wieku. Na alfabet składa się 46 liter.
Obok samogłosek długich występują też krótkie. Akcent w języku słowackim pada na pierwszą sylabę, bez względu na to, czy chodzi o słowo rodzime, czy zapożyczone z języków obcych. Pod względem gramatycznym wiele cech wspólnych łączy język słowacki z polskim.
Ten używany współcześnie odznacza się całkiem dużą ilością zapożyczeń z takich języków jak angielski, niemiecki, francuski czy węgierski. Dawne dzieje zdecydowały o tym, że słowacki wykazuje duże podobieństwo do czeskiego. Nieco mniej powiązań łączy go z językiem polskim.
W skład języka słowackiego wchodzą trzy dialekty: wschodnio-słowacki, środkowo-słowacki i zachodnio-słowacki. Pomiędzy nimi występują istotne różnice..
