Łacina należy do indoeuropejskiej rodziny językowej. Znajduje się w grupie języków italskich. Mówili nią starożytni Rzymianie. Cieszyła się statusem języka oficjalnego w czasach Imperium i Cesarstwa Rzymskiego. W języku łacińskim powstało pierwsze spisane prawo rzymskie, prawo XII tablic. Z biegiem czasu rola łaciny zmniejszała się na rzecz innych języków. Współcześnie zalicza się do języków wegetujących, ponieważ używa się jej w bardzo małym zakresie. Na pewno nie można jednak powiedzieć, że stanowi przykład języka martwego. Wbrew pozorom, cały czas się rozwija.
Oficjalnie używa się jej w kościele katolickim, mimo że tradycyjne msze odprawiane są przeważnie w językach narodowych. Poza tym ma ugruntowaną pozycję w prawie i w wielu dziedzinach nauk przyrodniczych, takich jak biologia, medycyna czy fizyka. Język łaciński razem z greką wykorzystuje się w nauce do tworzenia nowych terminów specjalistycznych. Z łaciny pochodzi zarówno wiele nazw, powszechnie używanych w astronomii, jak i symboli wzorów, stosowanych do obliczeń matematycznych i fizycznych. Nadal istnieje też piśmiennictwo w języku łacińskim, czego przykładem są kwartalnik Vox Latina czy dwumiesięcznik Melissa. Teksty po łacinie można znaleźć też w czasopismach, dotyczących zagadnień z kręgu filologii klasycznej. Języka łacińskiego naucza też w dalszym ciągu wiele szkół w całej Europie. Obserwuje się tendencje, mające na celu jego popularyzację. Nieliczne polskie parafie decydują się na odprawianie mszy w całości po łacinie, a jedna z fińskich stacji radiowych nadaje kilka razy w tygodniu informacje w języku łacińskim.
.
