W skład ałtajskiej rodziny językowej wchodzi między innymi język kazachski. Razem z takimi językami jak tatarski, karaimski czy kirgiski reprezentuje on grupę kipczacką w podrodzinie języków tureckich. W Republice Kazachstanu ma status języka urzędowego.
Posługuje się nim blisko 10 mln osób. Zaliczają się do nich nie tylko mieszkańcy Kazachstanu, lecz także państw sąsiednich, w tym Mongolii, Chin, Uzbekistanu czy Rosji. Językiem tym porozumiewają się także Kazachowie stanowiący mniejszość narodową w Turcji, Iranie lub Afganistanie.
Początki języka literackiego sięgają XVIII wieku. Jego rozwój zahamowała w pewnym stopniu polityka prowadzona w późniejszych latach przez Związek Radziecki, narzucająca społeczeństwu obowiązek posługiwania się językiem rosyjskim. Wraz z odzyskaniem przez Kazachstan niepodległości w 1991 roku nastąpiło stopniowe odradzanie się języka ojczystego.
Dominuje on na obszarach wiejskich. Mieszkańcy północnej części kraju, a także większości miast używają z kolei rosyjskiego, choć wielu z nich wykazuje zainteresowanie nauką kazachskiego, który jest językiem oficjalnym na terenie całego państwa. Współcześnie do jego zapisu służy cyrylica wraz z 9 dodatkowymi znakami, ale w przeszłości używano też alfabetu arabskiego i łacińskiego.
Język kazachski charakteryzuje się brakiem rodzajów i zaimków oraz akcentem, najczęściej padającym na ostatnią sylabę. Zaliczając się do rodziny języków tureckich, wykazuje on wiele cech wspólnych z językami tatarskim, uzbeckim czy kirgiskim..
