Współczesny język grecki wywodzi się ze starogreckiego. W celu podkreślenia istniejących różnic często spotyka się dziś nazwę język nowogrecki. Zalicza się on do grupy helleńskiej, stanowiącej część indoeuropejskiej rodziny językowej. Trudno jednak doszukać się w nim podobieństwa do jakiegokolwiek innego języka na świecie. Greką nowożytną mówi około 15 mln osób. Pełni ona rolę języka urzędowego w Grecji, na Cyprze oraz w Unii Europejskiej.
Żaden z języków świata nie może pochwalić się tak bogatą i długą historią, jak grecki. Składa się na nią siedem okresów, a każdy z nich wiąże się z inną nazwą języka. Ostatni okres to czasy języka nowogreckiego. Znacznie odbiega on pod względem gramatycznym i fonetycznym od greki starożytnej, słynącej między innymi z bogactwa form fleksyjnych. Na tym polu doszło jedynie do uproszczeń, a nie do całkowitego zerwania z formami języka archaicznego. Co ciekawe, przez tak długi okres czasu prawie w ogóle nie uległ zmianom alfabet grecki.
Służy on, nie tylko Grekom do zapisu ich języka, ale także naukom ścisłym, gdzie wykorzystuje się go do zapisywania wzorów matematycznych czy technicznych. Panuje przekonanie, że greka nowożytna to na mapie Europy język najbogatszy pod względem zasobu słów. Pewne jest, że zawiera on całe mnóstwo różnorodnych zapożyczeń. Występują więc słowa pochodzenia tureckiego czy słowiańskiego, a obok także angielskiego niemieckiego czy francuskiego. Z kolei wiele wyrazów używanych w językach indoeuropejskich wywodzi się właśnie z greckiego. Zadecydował o tym wpływ, jaki greka wywarła swego czasu na łacinę.
.
